معماری مدرن چیست؟ معماری مدرن به دوره نوآوری معماری قرن بیستم اطلاق میشود که با طرحهای بسیار آراسته و تزئین شده دورههای قبل مقابله کرد. ظهور و افول معماری مدرن بهعنوان نوعی منحنی زنگی با قرن بیستم همسو میشود که در آغاز رشد میکند، در میانه به اوج میرسد و در پایان محو میشود. لویی سالیوان، معمار مشهور شیکاگوی آن زمان، اغلب به عنوان پدر معماری مدرن شناخته میشود و به نقل قول معروف "فرم از کیفیت کارکرد پیروی می کند" نام برده می شود.
در معماری مدرن ساده سازی ساختار و عملکرد ساختمان، به جای مکان، فرم را تعیین میکند. این مفهوم که معماران باید بر یکپارچگی و هدف سازه تمرکز کنند و زیبایی شناسی حاصله طبیعتاً جذاب خواهد بود، مظهر جنبش معماری مدرن است. اگرچه به طور کلی پذیرفته شده است که این جنبش با قرن بیستم به پایان رسید، اما بسیاری از تغییرات ایجاد شده توسط جنبش معماری مدرن هنوز در معماری معاصر مدرن وجود دارد. ایده اصلی معماری مدرن تاکید بر عملکرد و کنار گذاشتن زینت و دکوراسیون با استفاده منطقی از مواد، به ویژه شیشه، فولاد و بتن مسلح است.
معماری مدرن امروزه تاثیر بسیار زیادی در زندگی انسانها داشته است؛ زیرا مدرنیته موجب شده است که افراد با سلایق مختلف بتوانند در تمام امور از جمله ساختمانسازی و طراحی داخلی سلیقه خود را اعمال نمایند. معماری مدرن دارای سبکهای مختلفی است. همین تعدد سبک است که رضایت خاطر اغلب افراد را فراهم میآورد. در این مقاله میخواهیم در مورد تاریخچه و سبکهای معماری مدرن بیشتر صحبت کنیم.
تاریخچه معماری مدرن
تاریخچه معماری مدرن به اواخر قرن نوزدهم و ده سال آخر آن برمیگردد. از جمله عواملی که به پیدایش معماری مدرن کمک کردند رنسانس و افکار امانیستی بودند. افکار انسانگرایانه و خردگرایانه در ایجاد سبک مدرن تاثیرات زیادی داشتند. در واقع شاید بتوان گفت اصلیترین عامل برای پیدایش سبک مدرن همین دو مورد بودند. اما به مرور زمان پیدایش مکتب شیکاگو و همچنین نهضت هنر نو و جنبش فوتوریسم توانست رشد و توسعه بیشتری به معماری مدرن بدهد. تمامی این موارد، عواملی برای پیدایش و رشد تدریجی معماری مدرن بودند.
اما اگر بخواهیم اصلیترین و مهمترین چیزی که باعث شده است معماری مدرن را با ترکیب و شکل و شمایل امروزی آن ببینیم، پیشرفت تکنولوژی است. یکی از اولین کسانی که در معماری مدرن شروع به کار کرد، لوکوربوزیه معمار معروف سوئیسی است. ساختارشکنی، تجددگرایی و تنوع در ساختمانهایی که لوکوربوزیه میساخت بسیار دیده میشد. همین ساختارشکنی عامل مهمی در تحولات و تغییرات بزرگ در معماری مدرن به حساب میآمد.
معماری مدرن چیست؟
معماری مدرن همانطور که از نام آن پیدا است سبکی است که تغییرات و تحولات عظیمی نسبت به سبکهای قدیم داشته است. در واقع تغییراتی که معماری مدرن پیدا کرد با پیشرفت تکنولوژی و مدرنیته و همچنین تغییر علائق و سلایق مردم همخوانی داشت. شاید بتوان معماری مدرن را یک انقلاب در هنر معماری و ساخت و ساز دانست. در این سبک معماری تفکرات خلاقانه وارد هنر معماری شدند.
ترکیب این تفکرات با علم معماری یک سبک جدید خلق کرد که توانست دریچههای جدیدی را بر روی این علم باز کند. به مرور زمان پیدایش انقلاب صنعتی نیز توانست تاثیر قابل توجهی در هنر معماری مدرن داشته باشد. شاید این سوال برایتان پیش بیاید که رنسانس چگونه توانست در علم معماری تغییرات قابل توجهی پدید آورد؟ مفهوم رنسانس بر مبنای نمادها و اصول در روم باستان است. در واقع تجددگرایی در این نمادها مفهوم رنسانس را پدید آوردند. همین تجدید حیات موجب شد انسان و تواناییهای او ارزش بیشتری پیدا کنند.
احجامی مانند مکعب، کره، هرم، استوانه و مخروط در هنر معماری اهمیت زیادی دارند. چرا که این احجام قابلیت درک توسط ذهن انسان را دارند. در دوره رنسانس نیز اهمیت این موارد به همان دلیل ارزشگذاری بر تواناییهای انسان افزایش یافت. همچنین توجه به تقارن نیز در این دوره به طور قابل توجهی رشد کرد. این موضوع در این دوره آنقدر پیشرفت کرد که اغلب کلیساهایی که در عصر رنسانس ساخته شدند، به طور قابل ملاحظهای از مقوله تقارن بهره گرفتند.
معماری مدرن پاسخی به سبک های قبلی
اواخر قرن نوزدهم، معماران معدودی سبکهای سنتیتر هنر زیبا و نئوکلاسیک که بر اروپا و ایالات متحده حاکم بودند را به چالش کشیدند. یکی از آنها معمار افسانهای آمریکایی فرانک لویت رایت بود. او قاطعانه از ارتباط با هر جنبش معماری خاص خودداری کرد و سبک منحصر به فرد خود را ابداع نمود.
او که هیچ پیشینه آکادمیک رسمی در معماری نداشت، در دفتر مربی خود لوئیس سالیوان در شیکاگو شروع به کار کرد که او را «پدر مدرنیسم» و «پدر آسمانخراشها» میدانستند، زیرا او در سال 1896 اولین کسی بود که اصل فرم به دنبال عملکرد را در جهان رایج کرد و همچنین ساخت اولین ساختمانهای بلند قاب فولادی در شیکاگو را شروع نمود. او تصمیم گرفت از تمام دستورات سنتی از جمله سبک امضای قبلیاش رهایی یابد.
ویژگی های معماری مدرن
ویژگیهای اساسی معماری مدرن عبارتند از:
- عملکرد ( کیفیت کارکرد)
- بدون تزئین
- نقشههای فضای باز کاربردی، روان
- ساختار در معرض دید
- استفاده از مصالح مدرن مانند بتن مسلح، شیشه و فولاد
- استفاده از مواد سنتی به روشهای نوآورانه
- پلانهای طبقه باز
- شیشه فراوان برای ورود نور طبیعی در نمای شیشه ای
- طراحی افقی با سقفهای مسطح
- انتزاع
- خطوط مستقیم و پیوسته
هسته اصلی جنبش معماری مدرن، در تضاد مستقیم با سبکهای معماری بسیار تزئینی گذشته، تاکید بر قرار دادن قابلیتها بالاتر از هر چیز دیگری است. یک ساختار باید طوری طراحی شود که هدف مورد نظر خود را تسهیل کند و تا حد امکان کاربردی باشد. طرح های ساده، مینیمال و تمیز که به خوبی با محیط اطراف هماهنگ میشوند، نمونه ای از رویکرد طراحی مدرن هستند. معماران مدرن برای بهبود طرحهای خود اغلب به تکنیکی به نام انتزاع روی میآورند که در آن یک موضوع به عناصر اصلی خود ساده شده و به طور غیرمستقیم از طریق طراحی نمایش داده میشود.
سبکهای متنوعی در چارچوب معماری مدرن وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.
سبک های معماری مدرن
سبکهای معماری مدرن به سه بخش سبکهای اولیه قرن بیستم، سبکهای اواسط قرن بیستم و سبکهای اواخر قرن بیستم تقسیم میشود. در این بخش از مقاله به معرفی و بررسی هر کدام از سبکها میپردازیم.
روح نوآورانه جنبش معماری مدرن طیف گستردهای از سبک های معماری مدرن مانند آرت دکو، باهاوس، بین المللی، سازه گرایی، د استایل و متابولیسم را به وجود آورد. این سبکهای مختلف سیال بودند و اغلب در زمان با یکدیگر همپوشانی داشته و ویژگی های معماری مدرن مشترک داشتند. اگرچه بسیاری از نمونههایی که در ادامه میآیند، دارای ویژگیهای بیشتری از یک سبک نسبت به هر سبک دیگری هستند، نمونههای معدودی از معماری مدرن میتوانند به طور دقیق و قطعی در هر دستهبندی جای بگیرند.
سبک هنر دکو
یکی از اولین سبک های معماری مدرن، آرت دکو است که به راحتی قابل تشخیص است. ساختارهای طراحی شده در این سبک با بخشهای عمودی با کانتور پلکانی و لبههای تیز مشخص میشوند که عمدتاً از بخشهای مستطیلی با اشکال منحنی به صورت استراتژیک برای تزئینات قرار میگیرند.
سبک باهاوس
باهاوس، شکل وارونه کلمه آلمانی خانه سازی، hausbau، مدرسهای برای معماری، طراحی و هنر بود که توسط معمار آلمانی والتر گروپیوس تأسیس شد. مأموریت جنبش باهاوس این بود که شکاف بین نظریه و تکنیک را که گروپیوس احساس میکرد از زمان صنعتی شدن مدرن در حال افزایش است، پر کند. سبک معماری باهاوس بر عملکرد و این مفهوم تأکید دارد که جذابیت هنری یک سازه ناشی از سادگی و کاربردی بودن طراحی آن است.
یکی از ابتداییترین سبکهای قرن بیستم در زمینه معماری مدرن سبک باهاوس است. این واژه ریشه آلمانی داشته و معنی آن "خانه ساخت و ساز" است. خانه ساخت و ساز در واقع مکانی برای آموزش معماری و هنر بود این مدرسه در سال ۱۹۱۹ توسط والتر گروپیوس افتتاح شد. پس از مدتی بسیاری از مدارس در اروپا و سراسر جهان در زمینه هنر و معماری افتتاح شدند.
این مدارس مدرسه خانه ساخت و ساز یا همان باهاوس را به عنوان یک الگو در زمینه آموزش معماری قرار دادند. بازتاب آموزشهای این مدرسه به قدری زیاد بود که پس از مدتی نام آن به عنوان یکی از سبکهای معماری شناخته شد. این سبک معماری ویژگیهای خاص خودش را داشت. یکی از مواردی که در سبک باهاوس اهمیت دارد موضوع تقارن است.
در این سبک اشکال انتزاعی و متقارن با یکدیگر ترکیب میشوند و یک شکل جدید ارائه میدهند. همچنین از دیگر ویژگیهای این سبک میتوان به کاربردی بودن آن اشاره کرد. در واقع بر مبنای این سبک همه چیز باید کاربردی باشد. نکته مهم دیگر در مورد سبک باهاوس این است که در این سبک از تزیینات استفاده کمتری میشود.
سبک استایل De Stijl
یکی دیگر از سبکهای ابتدایی قرن بیستم در زمینه معماری مدرن سبک De Stijl است. معنی این کلمه استایل و ریشه آن هلندی است. شروع این سبک در سال ۱۹۱۷ و رشد و توسعه آن تا سال ۱۹۳۱ بود. در همان زمان فردی به نام تئو توسبرگ که یک طراح هلندی بود مجلهای با همین نام تاسیس کرد. در این مجله بر روی سبک استایل بسیار تاکید و از آن دفاع میکرد. طرحها و رنگهای اساسی در این سبک حرف اول را میزنند. همچنین از عناصر افقی و عمودی ساده نیز بسیار استفاده میشد. این عناصر با رنگهای سیاه و سفید ترکیب میشدند.
سبک کنستراکتیویسم یا سازه انگاری
دو سبکی که قبلا در مورد آنها صحبت کردیم در اروپای غربی پدیدار شدند. اما همزمان با آنها در این سمت جهان و در اتحاد جماهیر شوروی سبک دیگری نیز در معماری مدرن در حال گسترش بود. سبکی که کنستراکتیویسم یا سازهانگاری نامیده میشد. کاری که این سبک میکرد این بود که آیندهنگری را با خلاقیتها و نوآوریهای موجود در پیشرفت تکنولوژی ترکیب میکرد. در نتیجهی این ترکیب یک سری تودههای هندسی انتزاعی به وجود میآمدند. البته سبک سازهانگاری دوام چندانی نداشت و حدود ۵۰ سال توانست محبوب بماند. در واقع از دهه ۱۹۲۰ تا اوایل ۱۹۷۰ دوران اوج این سبک بود. ولادیمیر تاتلین و ال لیسیتسکی از معروفترین معماران این سبک بودند.
سبک اکسپرسیونیسم Expressionism
از دیگر سبکهای اولیه معماری مدرن در قرن بیستم میتوان به سبک اکسپرسیونیسم اشاره کرد. این سبک از حدود سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰ به اوج خود رسید. سبک اکسپرسیونیسم با خیال و رویا سر و کار بیشتری داشت. در واقع تصاویری که در این سبک پدید میآمدند تصاویری خیالی بودند. همچنین تاکید بیشتر این سبک بر روی تصاویر زیستی و اندامی بود. علاوه بر آن تصاویر عاطفی نیز در این سبک جایگاه ویژهای داشتند. این سبک در طول این سالها توانست مفاهیم و مصداقهای جدید نیز از کشورهایی مانند آلمان، چک، دانمارک و اتریش به دست آورد.
سبک فانکشنالیسم Functionalism
پس از معرفی سبکهای اوایل قرن ۲۰ در معماری مدرن، نوبت به سبکهایی میرسد که در اواسط قرن ۲۰ ظهور کردند. یکی از این سبکها فانکشنالیسم بود. سبک فانکشنالیسم بر روی هدف و عملکرد تاکید داشت. این سبک عقیده داشت که طراحی ساختمان باید به گونهای باشد که هدف و عملکرد را به خوبی بازتاب داده و مشخص کند.
در واقع به زبان سادهتر باید بگوییم این سبک عقیده داشت که از معماری باید برای ایجاد یک زندگی بهتر و راحتتر برای مردم استفاده شود. این سبک پس از جنگ جهانی اول بنا شد. زیرا پس از این دوره ایدههایی همچون انسانگرایی و سوسیالیسم بسیار گسترش یافتند. در نتیجه رد پای این ایدهها در سبک فانکشنالیسم بسیار پررنگ است. کشورهایی که بیشترین تاثیر را از این سبک گرفتند شامل آلمان، لهستان، اتحاد جماهیر شوروی و هلند بودند.
سبک مینیمالیسم
از دیگر از سبکهای اواسط قرن ۲۰ در زمینه معماری مدرن سبک مینیمالیسم است. این سبک در دهه ۱۹۲۰ دوران اوج خود را سپری میکرد. تاکید سبک مینیمالیسم بر روی سادگی بود. در واقع این سبک با تزئینات و دکورهای شلوغ و بیشتر حد مخالف بوده و طرفدار عناصر طراحی ساده بود. در این سبک همه چیز از جمله اشکال هندسی و مصالح بسیار ساده بودند.
همچنین از خطوطی مرتب در این سبک استفاده میشد. لودویگ میس ون جزء اولین معمارانی بود که در روهه این سبک را پایهریزی کرد. تاکید لودویگ بر روی ضروریات اصلی و ماهیت واقعی یک شیء بود. او اعتقاد داشت این ضروریات در هنگام طراحی حتماً باید قابل مشاهده بوده و بر روی آنها تاکید داشت.
سبک بین المللی International Style
از دیگر سبکهای معماری مدرن که در اواسط قرن ۲۰ به اوج رسید، سبک بینالمللی یا اینترنشنال استایل بود. این سبک برای اولین بار توسط افرادی به نام فیلیپ جانسون و هنری هیچکاک پایهریزی شد. در این سبک ردپای مدرنیسم اروپایی را میتوان مشاهده کرد. در واقع سبک بینالمللی بیان کننده دورهای است که تمام دنیا از مدرنیسم اروپایی استفاده میکردند. همین مدرنیسم تغییرات و تحولات زیادی را در اصول معماری به خصوص اصول ابتدایی آن ایجاد کرد.
مبنای سبک بینالمللی بر روی اشکال و تصاویر ساده بود. همچنین در این سبک نیز مانند سبک مینیمالیسم تزیینات کمی مشاهده میشود. از سبک بینالمللی در بسیاری از موارد استفاده میشد. به طور مثال آپارتمانها و آسمان خراشهای بلند که در کشور آمریکا بودند از این سبک استفاده میکردند. خانههایی که پشت بام مسطحی داشتند نیز از این سبک بهره میگرفتند.
سبک متابولیسم
سبک دیگری که در زمینه معماری مدرن در اواسط قرن بیستم به وجود آمد سبک متابولیسم بود. سرآغاز این سبک پس از جنگ ژاپن بود. در سبک متابولیسم رشد بیولوژیکی ارگانیک حرف اول را میزد. در واقع ساختن بناها بر مبنای این اصل انجام میگرفت. ساختمانهایی که با سبک متابولیسم ساخته میشدند به صورت واحدبندی و با خاصیت انطباقپذیری بودند.
همچنین در این سبک قدرت بالا در پیش ساختها و زیرساختها اهمیت زیادی داشت. در سال ۱۹۶۰ تعدادی از طراحان ژاپنی به نامهای کیونوری کیکوتاکه، کیشو کوروکاوا و فومی هیکو ماکی برای نخستین بار در مورد این سبک صحبت کردند. این طراحان از طرفداران نظریههای مارکسیستی و فرایندهای زیستی بودند.
سبک بر وتالیسم Brutalism
یکی دیگر از سبکهای معماری مدرن که در سال ۱۹۵۳ پایهریزی شد، سبک بروتالیسم یا زبرهکاری بود. بتن خام از مهمترین مصالحی بود که در این سبک استفاده میشد. سبک بروتالیسم حاوی اشکال، تصاویر و مدلهای هندسی غیرعادی و عجیب بود. همچنین در این سبک اشکال و تصاویر به صورت یکپارچه ایجاد میشدند. همانطور که گفتیم نام دیگر بروتالیسم، زبرهکاری است.
این نامگذاری به این دلیل است که در این سبک پوشش ساختمانها با بتن زبره است. در این نوع ساختمانها از هیچ گونه روکشی استفاده نمیشود. این سبک توسط پیتر و آلیسون اسمیتسون بنا شد. از سبک بروتالیسم در انواع ساختمانهای مختلف از جمله مسکونی به خصوص ساختمانهای مسکونی بلند و همچنین ساختمانهای دولتی و آموزشی استفاده میشد.
سبک پست مدرنیسم Postmodernism
حال نوبت به بررسی سبکهای اواخر قرن بیستم معماری مدرن میرسد. در دورانی که سبکهای اینترنشنال و فانکشنالیسم به اوج خود رسیده بودند، کم کم صدای ظهور سبک جدیدی شنیده میشد. سبک پست مدرنیسم یا معماری فرامدرن با هدف احیای ایدههای تاریخی پا به عرصه معماری مدرن گذاشت. این نوع سبک را میتوان یک تغییر فلسفی در معماری دانست.
پست مدرن طرفدار کثرتگرایی، مسائل محیط زیستی و اقلیمی بود. در کثرتگرایی شما میتوانید فرهنگها، قومیتها، جوامع، رنگها، بافتها، جنسها و مواد اولیه از انواع متفاوت را مشاهده کنید. در واقع تمام این موارد بدون اینکه به هم مربوط باشند در کنار یکدیگر قرار گرفته و یک ایده هنری ناب را به وجود میآورند.
سبک های تک Hi-Tech
سبک دیگر معماری مدرن که در اواخر قرن بیستم شکل گرفت سبک های تک بود. در این سبک تکنولوژی و طراحی ساختمان با یکدیگر ترکیب میشدند. اما این ترکیب بر مبنای مدرنیته و به شکل امروزی انجام میشد. در واقع سبک های تک از اکسپرسیونیسم تاثیر گرفته بود. در این سبک ساختار و عملکرد ساختمان با یکدیگر ارتباط داشتند. این ارتباط به کمک عناصر روباز و نورگیر انجام میگرفت. این موضوع به دلیل این بود که در این دوره مصالح و تکنولوژی پیشرفت قابل توجهی پیدا کرده بودند. ساختمانهای سبک های تک را با طبقات زیاد و همچنین سرویسدهی روباز میساختند.
سبک ساختارشکنی Deconstructivism
سبک دیگر معماری مدرن که در اواخر قرن بیستم شکل گرفت سبک ساختارشکنی بود. این سبک از سبک پست مدرنیسم تاثیر زیادی گرفته بود. در سبک ساختارشکنی نیز شاهد عدم هماهنگی، تقارن و تداوم در طراحیها و اشکال هستیم. در این سبک، سطح خارجی ساختمان تغییر پیدا کرده و اشکال و طرحهای نامتقارن و ناهماهنگ به آن اضافه میشود. اوج محبوبیت سبک ساختارشکنی در سال ۱۹۸۰ بود.
نرده چوبی مدرن
این عنصر تا به امروز به عنوان یک عنصر اساسی در اکثر ساختمان ها باقی مانده است. پله چوبی مدرن در معماری مدرن در کنار فراوانی چوب در هر گوشه از جهان و تجدید پذیری آن، تطبیق پذیری چوب شاید ویژگی اصلی آن باشد که بیشترین کمک را به محبوبیت چوب کرده است. با ارائه طیف گستردهای از سایهها، با انواع نرمتر و سختتر برای انتخاب، چوب را میتوان برش داد، شکل داد و خم کرد تا در کاربردهای عملی مانند زیرسازیها و تیرها و موارد زیباییشناختی مانند نماها و نرده چوبی و عناصر تزئینی کاربرد یکسانی داشته باشد. چوب در عین حال بادوام، محکم و انعطاف پذیر بوده و همیشه جذاب است.
نرده کابلی در معماری مدرن
نرده کابلی مدرن برای کسانی که از طرحهای کلاسیک خسته شدهاند و به دنبال تازگی و سادگی هستند مناسب است. این نردهها در کنار رعایت اصول زیباشناختی، ایمنی کاملی ارائه میدهد. این نردهها از جنس آلومینیوم، استیل و بتن ساخته میشوند و یک تصویر متمایز و خاص به دکوراسیون مدرن منزل می بخشند و به دلیل سادگی در کنار زیبایی مورد پسند انواع سلیقهها هستند.
کرتین وال در معماری مدرن
نماها هویت یک ساختمان را شکل می دهند. کرتین وال از نماهای بسیار جذاب ساختمانها است که سازه شما را از دیگر سازهها مجزا میکند. نماهای شیشهای نور و منظره را در بر میگیرند و به ساختمان اجازه گرما میدهند و در عین حال پروژه را به بافت اطراف آن باز میکنند. نمای کرتین وال که امروزه به طور فزاینده ای در سراسر جهان رایج هستند، معمولاً دیوارهای خارجی غیر ساختاری هستند که هیچ بار مردهای را به جز وزن خود از ساختمان حمل نمیکنند.
هندریل شیشه ای در معماری مدرن
از آنجایی که نرده ها ظرافت معاصر را به یک مکان اضافه میکنند، بسیاری از مردم شروع به گنجاندن آنها در ملک خود میکنند تا ارزش خانه خود را بالا ببرند. همه ما میدانیم که دوستداران معماری مایلند برای چیزی زیبا، ساده، شیک و مدرن بیش از حد هزینه کنند. استفاده از هندریل شیشه ای با توانایی ایجاد یک توهم نوری در داخل و خارج از خانه یکی از دلایلی است که در اکثر خانههای مدرن ثابت است. همچنین، به دلیل اینکه برخلاف باورهای قدیمی، بسیار ایمن هستند. همچنین، شیشه میتواند بیشتر از آهن دوام بیاورد که در هر زمان ممکن است زنگ بزند. هندریلهای شیشهای برای بسیاری از افراد محبوب شده است زیرا تمیز کردن آن آسان است، مناظر اطراف قابل مشاهده است، امنیت بالایی دارد و ... بنابراین به جای داشتن یک بالکن یا پله زنگ زده، آیا ترجیح نمیدهید بالکنهایی داشته باشید که در عین سادگی زیبا و مدرن هستند!
سوالات متداول معماری مدرن
بارزترین نمونه معماری مدرن چیست؟
خانه ادیت فارنسورث در پلانو، ایلینوی، در سال 1951 به پایان رسید و مسلماً نمادینترین نمونه از معماری مدرن است. خطوط ساده و تمیز، هماهنگی با طبیعت، دیوارهای شیشه ای برای ورود نور و ردپای صاف و افقی نمونه ای از جنبش معماری مدرن است.
معماری مدرن چه دوره زمانی است؟
جنبش معماری مدرن در حدود سال 1925 آغاز شد. این سبک غالب بود تا دهه 1980 که سبکهای پست مدرن مورد توجه قرار گرفتند.
ویژگی های معماری مدرن چیست؟
معماری مدرن بر عملکرد و سادگی تاکید دارد. استفاده از تزئینات اندک یا بدون تزئینات، استفاده کارآمد از فضا، ساختار باز و پلان کف، مصالح مدرن، انتزاع، خطوط تمیز و مستقیم و مینیمالیسم استفاده میکند.